ครูสอนเด็กวาดรูป "ชีวิตจริงไม่มียางลบ"
อีกเรื่องราวดีๆ เบาสมอง สำหรับวันเสาร์อาทิตย์คือ เรื่องระหว่างเด็กสาวคนนึงที่ชอบวาดรูปกับครูของเธอครับ
สมัยเด็กๆ ฉันเป็นคนขอบวาดรูปมาก และชอบที่จะวาดมันให้สวยและเหมือนจริงที่สุดเท่าที่ฉันจะวาดได้ ทุกๆครั้งที่วาดผิดหรือยังสวยไม่พอ ฉันจะชอบลบส่วนนั้นออก แล้วแก้จุดที่ไม่ดีทุกครั้ง
จนกระทั่งวันนึง ครูสอนศิลปะของฉันก็มาสอนบทเรียนใหม่ว่า "วันนี้ครูจะให้ลองวาดภาพ โดยฝึกไม่ให้ใช้ยางลบเลยนะ"
ฉันไม่เข้าใจว่า ถ้าเรายังวาดไม่เก่ง เกิดวาดผิดแล้วลบแก้ใหม่ไม่ได้ แล้วภาพนั้นจะออกมาสวยได้อย่างไร
คุณครูก็สอนฉันต่อว่า ถ้าวาดแล้วผิด ก็ลองวาดภาพต่อเติมไปตามจินตนาการแทนดูสิ ลองต่อเติมเอาใหม่ได้ เช่น หากวาดดวงตาโตเกินไป ก็ใช้วิธีเปลี่ยนวงนั้นเป็นแว่นตาแทน เราสามารถต่อเติมรูปวาดของเราให้สวยได้
แต่ระหว่างวาดก็ให้ ระมัดระวังมากขึ้นนะ เพราะคราวนี้ไม่มียางลบแล้ว
ฉันจึงพยายามวาดรูปออกมา ด้วยความระมันระวังมากขึ้น และในที่สุดก็วาดจนเสร็จได้ตามที่ครูสอน โดยไม่ใช้ยางลบเลย ภาพนั้นก็ดูสวยงานดี แม้ฉันจะไม่ชอบมันเท่าไหร่เพราะว่ามันก็มีหลายส่วนที่ไม่เหมือนกับที่ฉันวางแผนไว้ตอนแรก
แต่ก็เข้าใจว่าคุณครูอยากสอนให้เราระมัดระวังมากขึ้นจึงไม่ให้ใช้ยางลบ และการระวังมากขึ้นมันก็ทำให้ฉันวาดภาพได้ดีขึ้นจริงๆ ฉันจึงนึกขอบคุณคุณครูเสมอมา
และแล้วเวลาผ่านไปหลายปี พอฉันโตขึ้นและมาใช้ชีวิตจริงๆ ต้องผ่านชีวิตการเรียน การทำงาน มีครอบครัว.... ฉันถึงค่อยมารู้ว่าสิ่งที่คุณครูพยายามสอนฉันในวันนั้น มันไม่ใช่เพียงแค่อยากให้ระมัดระวังเพียงอย่างเดียวเลย
ฉันเพิ่งตระหนักได้ว่าสิ่งที่ครูพยายามสอนวันนั้น จริงๆแลัวมันคือการปลูกฝังให้ฉันเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาดต่างหาก ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ตลอดในชีวิตของเราทุกคน แม้จะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม "แต่ชีวิตจริงของเรานั้น ไม่ได้มียางลบให้กลับไปแก้ไขได้"
ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้ อ้อนวอนขอกลับไปลบไปแก้ไขมันนั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้ แต่สิ่งเดียวที่ครูสอนให้เราพยายามทำคือ รู้จักพลิกแพลงและแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ เหมือนดั่งการวาดภาพและต่อเติมชีวิตตัวเองจากความผิดพลาดไปเรื่อยๆ
แม้ชีวิตเราจะไม่ได้สวยงามเหมือนดังภาพที่เราวางแผนจะวาดไว้ แต่มันก็ยังเป็นภาพที่สมบูรณ์ได้ หากเราเลือกที่จะยอมรับความผิดพลาดต่างๆเป็นส่วนนึงของชีวิตเรา
ทุกๆครั้งที่มีอะไรผิดพลาดเข้ามาในชีวิต ฉันจึงมักย้อนไปนึกถึงรูปวาดที่ครูสอนในวันนั้นเสมอ และเดินหน้าวาดชีวิตของฉันต่อไป
ขอบคุณคุณครูมากๆค่ะ
Comments
Post a Comment